Szczególnym wyrazem troski Kościoła o chorych jest ustanowiony przez Chrystusa a ogłoszony w Liście św. Jakuba sakrament namaszczenia, którego Kościół udziela swoim członkom przez namaszczenie i modlitwę kapłanów, polecając chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, by ich dźwignął i zbawił (por. Jk 5,14-16). Nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra ludowi Bożemu.

Sakramentu namaszczenia chorych udziela się osobom:
* dotkniętym poważniejszą chorobą,
* będącym w podeszłym wieku,
* udającym się na operację (jeżeli przyczyną operacji jest niebezpieczna choroba),
* znajdującym się w niebezpieczeństwie śmierci.

Sakramentu namaszczenia chorych nie udziela się osobie, co do której istnieje pewność, że już zmarła.

Kapłana można wezwać „do chorego” osobiście (przyjeżdżając na plebanię) lub - w sytuacji koniecznej - telefonicznie (tel. 18-3330016; 506067135), podając imię i nazwisko oraz adres chorego (osiedle).

Miejsce w domu chorego na czas udzielania sakramentów należy przygotować w następujący sposób:

* ustawić stolik nakryty białym obrusem;
* na stoliku umieścić:
- krzyż i świece;
- naczynie z wodą święconą i kropidło;
- szklankę z wodą oraz łyżkę (jeśli chory ma problemy z przełykaniem);
- talerzyk z odrobiną waty lub plasterkiem cytryny.

Podczas obrzędów kapłan - po włożeniu rąk na chorego - namaszcza czoło chorego wypowiadając słowa: „Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego”. Chory - jeśli może - odpowiada: Amen.
Następnie kapłan namaszcza ręce chorego wypowiadając słowa: „Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie”. Chory - jeśli może - odpowiada: Amen.

Sakrament namaszczenia udziela choremu łaski Ducha Świętego, która pomaga całemu człowiekowi do zbawienia, a mianowicie umacnia ufność w Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci.
Dzięki tej pomocy chory może nie tylko znosić dolegliwości choroby, ale także je przezwyciężać i odzyskać zdrowie, jeżeli jest to pożyteczne dla zbawienia jego duszy. Jeżeli jest to potrzebne (chory nie może się spowiadać), namaszczenie odpuszcza grzechy i staje się dopełnieniem chrześcijańskiej pokuty.

Sakrament chorych można powtarzać, jeśli chory po przyjęciu namaszczenia wyzdrowiał i ponownie zachorował albo w czasie trwania tej samej choroby nastąpiło poważne pogorszenie.

Jeśli stan chorego na to pozwala, wraz z sakramentem namaszczenia udzielany jest zazwyczaj także Sakrament pokuty oraz Komunia św. Wówczas kolejność obrzędów jest następująca:
- Sakrament pokuty;
- Sakrament namaszczenia chorych;
- Komunia św.

Chory, który pragnie przyjąć Komunię św. nie jest zobowiązany do zachowania postu eucharystycznego - może on o dowolnej porze spożywać pokarmy i napoje.