Kościół Matki Bożej Szkaplerznej w Dobrej wybudowany został w latach 1982-1989. Zaprojektował go Wojciech Szczygieł z Nowego Sącza a nad pracami czuwał ówczesny proboszcz ks. prałat Władysław Tarasek.
Jest to budynek murowany z elementami żelbetowymi, o dwóch poziomach użytkowych, na rzucie krzyża łacińskiego. Korpus pięcioprzęsłowy, bazylikowy. Szóste przęsło stanowi skrzyżowanie nawy głównej z pseudotranseptem, niższym od nawy głównej. Siódmym przęsłem jest nie wydzielone architektonicznie prezbiterium, zakończone od południa ścianą prostą. Narożniki prezbiterium (a także narożniki pseudotranseptu) wykonano jako wklęsłe łuki, co tworzy rodzaj absydy ołtarzowej. Nawę główną wraz z prezbiterium nakrywa wysoki dach dwuspadowy, pokryty blachą. Nad „skrzyżowaniem naw” znajduje się czworoboczna wieżyczka sygnaturki, okuta miedzią, ze ślepymi latarniami i pseudobarokowym hełmem. Artykulację ścian bocznych nawy głównej uzyskano przez ramowy układ lizen i pasa podokapowego. Co drugie przęsło otrzymało triadę niewysokich okien zawierającą środkowe duże i dwa boczne małe okna z łukowymi nadprożami, ujęte w lekko wgłębioną arkadę. Identyczne okna oświetlają także wnętrze prezbiterium. Niższy od nawy głównej pseudotransept nakrywają także dachy dwuspadowe. Szczyty pseudotranseptu zawierają wysoką wgłębioną arkadę z triadą wysokich okien z półkolistymi nadprożami. Trójkątne szczyty wieńczą niewielkie arkady z wnękami, podparte schodzącymi na fasadę lizenami, pomiędzy którymi umieszczono małe okienka doświetlające poddasze. Nawy boczne otrzymały dachy pulpitowe, o mniejszym nachyleniu.
Elewacje naw bocznych (oraz kontynuujące je elewacje boczne przybudówek zakrystyjnych, przylegających do prezbiterium) otrzymały w dwóch północnych przęsłach po trzy identyczne okna drewniane ujęte w łukowe arkadki, schodzące lizenami do terenu. Na wysokości piwnic znajduje się rząd prostokątnych okien. Trzecie przęsło od północy posiada okna tylko na poziomie parteru. Wzdłuż piątego przęsła umieszczone są obustronnie przybudówki przedsionków bocznych pod przedłużonymi połaciami dachów naw bocznych, przechodzących na długości czwartego przęsła w podcienie podparte jednym kwadratowym słupem. Elewacje boczne przedsionków posiadają po trzy niewielkie arkadowe wnęki z parami okien o łukowych nadprożach w każdej wnęce.
Szczyt południowy prezbiterium dekoruje zespół arkadowych blend o różnych rozmiarach.
Z trzech stron prezbiterium otacza przybudówka zakrystyjna, o wysokości jak nawy boczne. Podobnie jak rzut prezbiterium, środkowa część przybudówki jest wysunięta ku południowi. Przybudówkę nakrywają dachy pulpitowe. Architektura ścian południowych przybudówki kontynuuje artykulację ścian naw bocznych, z tym, że w części środkowej na osi zamiast okna jest blenda, a części boczne mają po dwa okna. W przyziemiu części środkowej znajdują się prostokątne drzwi, poprzedzone trzema stopniami.
W północnych ścianach obu ww. przedsionków bocznych znajdują się prostokątne wejścia na poziom parteru, poprzedzone wysokimi schodami.
Od północy do korpusu przylega węższe przęsło wieżowe o szerokości nawy gł., ponad którym usytuowana jest (lekko wystająca ku północy) kwadratowa wieża. Boczne ściany przęsła wieżowego mają na obu poziomach podwójne okna w arkadach (jak w przedsionkach).
W przyziemiu wieży znajdują się drzwi wejścia głównego, poprzedzone schodami, osłonięte z boków dwiema przyporami, podtrzymującymi oblachowany okap okrążający przęsło wieżowe na poziomie okapu dachów naw bocznych. Ponad okapem znajduje się duże okno z łukowym nadprożem, podzielone belkami o kształcie Krzyża, umieszczone pomiędzy płaskimi pilastrami dochodzącymi do gzymsu. Powyżej znajduje się triada niewielkich prostokątnych okien, umieszczonych pomiędzy lizenami schodzącymi z gzymsu otaczającego wieżę. Górna kondygnacja wieży posiada z każdej strony triadę bardzo wysokich przeźroczy dzwonowych, żaluzjowych, o układzie nadproży jak okna nawy głównej, także umieszczonych w płytkich wnękach arkadowych. Nad arkadami wieża posiada ścięte narożniki. Całość nakrywa ośmioboczny łamany ostrosłupowy dach ze ślepymi łukowymi lukarnami na niższych połaciach, zwieńczony wysoką metalową iglicą.
Wnętrze kościoła posiada układ konstrukcyjny ramowy (z widocznymi ramami na stropach i ścianach bocznych). Nawę główną nakrywa strop płaski z fasetami wypukłymi po bokach i nad ścianą szczytową prezbiterium. Pozostałe nawy i pomieszczenia posiadają stropy płaskie. Okna w prezbiterium posiadają witraże figuralne (Maryjne) autorstwa Bolesława Szpechta, pozostałe okna bez witraży.
Nad zachodnią częścią nawy znajduje się empora muzyczna, podparta wspornikami wychodzącymi ze ściany podwieżowej, z częścią środkową silnie wysuniętą i wklęsłą. Na emporze, za ażurową balustradą, znajdują się duże organy w nowoczesnej obudowie, wybudowane przez firmę „Zych” z Wołomina, oddane do użytku w roku 2017. W przyziemiu przęsła podwieżowego oraz w pierwszym od pn. przęśle naw bocznych znajdują się pomieszczenia duszpasterskie.
Wnętrze kościoła udekorowane jest figuralnymi polichromiami, autorstwa Bolesława Szpechta z Krakowa, ze scenami na ścianach m.in.: Cudownego rozmnożenia chleba i ryb, spotkania Melchizedeka z Abrahamem, Ofiary Abrahama, Wesela w Kanie, wręczenia kluczy Piotrowi (z widokiem nowego kościoła w tle), Spotkania przy Złotej Bramie, Narodzin Maryi, Rodziny Maryi, Oddania Maryi do świątyni, Zwiastowania, Nawiedzenia, Bożego Narodzenia, Ofiarowania Jezusa w Świątyni, Św. Rodziny w Nazarecie. Na stropie nawy głównej i prezbiterium znajdują się sceny: Ukrzyżowania, Zmartwychwstania, Wniebowstąpienia, Zesłania Ducha Świętego, Wniebowzięcia NMP, Koronacji Maryi.
Wyposażenie wnętrza obejmuje między innymi:
- ołtarz Najświętszego Sakramentu na ścianie szczytowej absydy, zawierający w centrum wnękę z późnobarokowym, łaskami słynącym obrazem Matki Bożej Szkaplerznej (z XVII/XVIIII w., przeniesionym z dawnego kościoła zabytkowego), otoczoną stylizowaną glorią; po bokach umieszczono późnobarokowe (XVIII w.) figury śś. Joachima i Anny,
- marmurowy ołtarz, ambonę i chrzcielnicę,
- ołtarz boczny w kaplicy wschodniej ze stiukowymi rzeźbami śś. Szymona i Judy Tadeusza oraz płaskorzeźbą Złożenia do Grobu na antepedium,
- ołtarz boczny w kaplicy zachodniej z rzeźbą Św. Józefa i płaskorzeźbą MB. z Dzieciątkiem na antepedium,
- późnogotycki Krucyfiks (przypisywany szkole Wita Stwosza), zawieszony na zakończeniu nawy zachodniej,
- obraz Jezusa Miłosiernego, autorstwa Adolfa Hyły, zawieszony na zakończeniu nawy wschodniej,
- drewniane stacje Drogi Krzyżowej, wykonane przez Stanisława Ciężadlika.
Budynek otoczony jest obszernym placem z chodnikiem procesyjnym. Przy świątyni znajduje się duży zespół parkingów, z możliwością wjazdu dla autokarów.
Poświęcenie kościoła miało miejsce 24 grudnia 1989 a jego konsekracji dokonał 16 lipca 1991 roku Bp Józef Życiński.
28 października 2013 roku Bp Andrzej Jeż nadał świątyni tytuł Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej.