„Liturgia na cześć męki Pańskiej, która celebrowana jest w godzinach wieczornych w Wielki Piątek, jest dla nas tajemnicą, w którą chcemy wniknąć. Do niej wprowadziła nas niejako liturgia mszy wieczerzy Pańskiej, która zapowiedziała to, czego uczestnikami stajemy się w liturgii drugiego dnia Triduum Paschalnego”. (D. Makowski, „Misterium liturgii na cześć męki Pańskiej”, [w:] „Triduum Paschalne. Przewodnik”, Poznań 2024, s. 134).
Liturgia Męki Pańskiej rozpoczęła się w ciszy. Kapłani wraz z asystą przybyli do ołtarza, a przewodniczący liturgii ks. Mateusz Szwabowski upadł na twarz w geście prostracji (leżąc krzyżem). Wierni klęczeli. W tej najbardziej pokornej postawie kapłana wyraża się prawda, że wraz z ludem „wkracza w niewyobrażalnie potężne misterium, które go całkowicie przerasta, a jednak dzięki łasce Bożej może w nie wniknąć” (dzieło cytowane). Jako że w Wielki Piątek nie sprawuje się Mszy Świętej, niemalże od razu po tym geście i modlitwie rozpoczęła się liturgia Słowa. Kulminacyjnym elementem tej części nabożeństwa jest Męka Pana Jezusa. W naszej parafii odczytali ją kapłani, z podziałem na role.
Raz w roku, w Wielki Piątek właśnie, Kościół modli się specjalną wersją modlitwy powszechnej. Składa się ona z dziesięciu wezwań, w których modli się za Kościół, za papieża, za wszystkie stany Kościoła, za katechumenów przygotowujących się do chrztu, za chrześcijan, za Żydów, za niewierzących w Chrystusa i niewierzących w Boga, za rządzących państwami i za strapionych. Po każdym wezwaniu następuje modlitwa, wierni odpowiadają „Amen”.
Jednym z najważniejszych elementów liturgii Męki Pańskiej jest odsłonięcie i adoracja krzyża. Kapłan trzykrotnie wypowiadał słowa: „Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”, odsłaniając przy każdym przystanku jego fragment, by w końcu ukazać go wiernym w pełni. Nastąpiła adoracja krzyża – kapłani oraz asysta liturgiczna mogli uklęknąć przed krzyżem i ucałować go, pozostali wierni uczynili to po zakończeniu liturgii.
Po Komunii Świętej Najświętszy Sakrament został przeniesiony do kaplicy adoracji na wzór złożenia martwego ciała Chrystusa do grobu.
W naszym kościele grób Pański przygotowali księża wikariusze, ks. Paweł i Ks. Mateusz, we współpracy z grupą młodzieży. Swój udział w powstaniu grobu Pańskiego miały również dzieci, które przygotowały serca z napisami „Kocham Cię Panie Jezu”. Dekoracje kwiatowe urządziła P. Małgorzata Węgrzyn wraz z paniami z „Lawendowego zakątka”.
Śpiewem „Gorzkich Żali” rozpoczęła się adoracja przy grobie. Prowadzili ją kolejno przedstawiciele: Akcji Katolickiej, Chóru BelCanto oraz Młodzieżowej Grupy Apostolskiej „Dobra Młodzież”. Wierni mieli także możliwość indywidualnej adoracji krzyża. Czuwanie przy grobie rozpoczęli także strażacy z Ochotniczej Straży Pożarnej z Dobrej.
Wcześniej, w ciągu dnia, odprawiane były nabożeństwa drogi krzyżowej. Rano i bezpośrednio przed liturgią, odbyła się droga krzyżowa dla dorosłych, w południe sprawowana była z rozważaniami dla dzieci.
Tekst i zdjęcia: Adrian Cieślik